Sprakeloos in Nepal

Verslag van 25 oktober 2009-10-28

Om 8.00 vertekken we naar de grens met Nepal.
Er is een drukte van mensen, auto’s, riksja’s, fietsen en vrachtwagens.
We checken uit bij de Indiaase grens. Daarna weer inchecken bij de Nepaleese immigratiedienst. Ook de motoren en de rijders moeten inchecken. We brengen de tijd door met mensen kijken en foto’s maken. Al met al zijn we 3 uur verder voor we de grens over zijn.
Maar we zijn in NEPAL!!
Ik ben er stil van. We rijden over de Mahendra highway. Links en rechts allemaal dorpjes met hutjes van stukken hout en wat golfplaten, huisjes op palen. Overal kinderen en mensen . Vanales wordt er meegezeuld op fietsen en karren en bij de vrouwen op hun hoofden. Overal lopen koeien, honden, geiten en varkens. Het is niet te beschrijven.
Tussen al deze zooi lopen de vrouwen er werkelijk prachtig bij. Ze hebben prachtige kleding in allerlei kleuren en vaak met heel veel glinsterende versiersels erop. Hoe blijven ze zo schoon en waardig.
We rijden langs een crematie plechtigheid. Een veld vol mensen. Het lijkt ligt al onder een stapel hout aan de oever van de rivier. Alle mensen leggen er een stuk hout op. Als de fik erin gaat, loopt iedereen weg en is het voorbij. Alleen de naaste familie blijft nog even. Het lijkt ook niet verdrietig omdat er na dit leven nog een leven is.
Het voelt alsof we in een filmdecor terecht zijn gekomen. Het is zo anders allemaal.
Onze nieuwe Nepaleese chauffeur is nog niet zo handig. Als we ergens stoppen voor de lunch rijdt hij door.
We komen voor het donker aan bij Nirvana Countryclub bij een golfbaan in Dharan
Ieder stelkrijgt een groot huis.
Het is er wat eng en vies, heul vies!!!´
We sluiten ons op in de slaapkamer. Lakenzak en klamboe en slapen maar.
´smorgens wel weer heerlijk in de tuin ontbeten.